Coaching
Wie ben jij?
- Jij bent vastgelopen door iets wat je leven op de kop heeft gezet.
Alles wat je wilde lukt je nu niet meer, je weet niet hoe je terug moet komen naar je oude zelf. Het idee dat je je best moet doen en dat er een oplossing is die jij moet vinden is continu in je hoofd. En ook dat je niet kunt rusten, maar iedere keer weer iets meer moet doen, je best doen om beter te worden om terug te komen op je oude niveau.
- Je hoofd snapt het allemaal.
Je snapt precies waarom je je voelt zoals je je voelt. Hebt ook een idee over wat de oorzaak is en zelfs ook wat je zou moeten doen om je beter te voelen. Je weet dat je iets moet doen en je hebt al van alles geprobeerd. Je hebt je keurig aan schema's gehouden, bent elke week naar de sportschool geweest, hebt dat dagboek bijgehouden, naar de masseur. "Nee" gezegd tegen afspraken. "Ja" gezegd tegen dingen die zouden moeten opladen. Kortom, alles wat men noemt onder goed voor jezelf zorgen heb je gedaan, of je hebt het weg geredeneerd als niet passend bij jou.
- Je hebt het idee dat je 'stuk" bent.
Dit is niet is wie je wilt zijn. Dit is niet wie je bent. Je voelt je minder waard, je kunt niet meer mee doen. Je hoort er zo niet meer bij. Misschien zelfs schaamte op hoe je je voelt. En je bent bang dat het nooit meer goed komt. Je mag niet omvallen, je moet het kunnen, je hebt immers zoveel kennis en ervaring in huis, maar toch gaat het niet goed.
- Je krijgt veel advies en goede raad.
Jij neemt advies aan van wie je vertrouwt, zoekt internet af, luistert podcasts en leest misschien boeken, artikelen. Op zoek naar de oplossing om niet te zijn wie je nu bent, niet te voelen wat je nu voelt want dit is niet hoe je het wilt.
Waar worstel je mee?
- Je voelt je overvraagd en opgejaagd in je dag.
- Je doet je best en toch voelt het alsof het nooit genoeg is.
- Je bent bang: om het echt te benoemen, om om te vallen, om het niet meer aan te kunnen, verzin het maar.
- Je zou willen dat het anders was, want dan zou het goed zijn.
- Je hebt het idee dat je niet voldoet, niet genoeg bent en gaat nog iets beter je best doen, werkt toch maar weer even een paar uur extra.
- Je voelt je buiten de groep vallen, achterblijven en het lijkt of alle anderen het allemaal wel voor elkaar hebben.
- Je hebt geen idee hoe het anders kan, hebt eigenlijk ook geen tijd om hier stil bij te staan, want dan raak je nog meer achter met alles wat er gedaan moet worden.
Waar verlang je naar?
- Rust. Niet altijd moe zijn of haast hebben.
- Jezelf waarderen zonder dat je daar een prestatie voor het leveren. Niet vaak denken dat je tekort schiet.
- Gewoon lekker werken, doelen behalen zonder iedere keer een hijgende adem in je nek te voelen.
- Werken en leven vanuit wat jij leuk vindt en merken dat je blij wordt van wat je doet.
- Echte ontmoetingen en verbinding.
- Je eigen grenzen kennen, aan kunnen en aan durven geven. Wat niet betekent dat het op jouw manier moet.
Wat houdt dit individuele traject in?
- 7 Sessies waarin je start met een intake om te komen tot een leervraag. Er is een afsluiting met een door jou concreet gemaakte opbrengst.
- Afhankelijk van de door jou benoemde vraag is er een aanbod van theorie, ervaringsoefeningen, begeleiding, integratie opdrachten en verwerkingstijd. Coaching en lichaamswerk zijn onderdeel van het traject.
- De coachtrajecten zijn persoonlijk. Ze nodigen je uit tot te onderzoeken waar jij nu werkelijk over gaat. Waar jij nu ten diepste door gemotiveerd wordt,
- Je leert vanuit positieve motivatie in beweging te komen.
Stilstaan ipv doordenderen
Als je stilstaat, kan alles even bezinken. Kun je misschien rustig ademhalen en je even de ruimte gunnen om je te voelen en bedenken hoe het met je is. Je kunt wat afstand nemen. Of dit is hoe je het wilt, of wat je wilt doen. Om te ontdekken wat je nodig hebt. Om ruimte in te nemen voor jezelf in de verbinding met anderen. Op je werk en thuis. Ruimte om te ontdekken wie je bent en van daaruit te willen veranderen, of juist niet.
Grenzen en uitputting
Je hebt al veel aan je hoofd, aan je lijf en bent vooral bezig met beter te worden of misschien zelfs met alleen maar de dag door te komen. Met je best te doen, te ontdekken wat je niet meer moet doen, wat je juist wel moet doen. Dat is al een hele klus.
Vaak heeft het te maken met grenzen. Het kennen ervan. Het weten welke jij hebt, ze kunnen aangeven, ze durven aangeven. Soms juist bewust negeren om te kunnen groeien, of omdat je vindt dat je het anders moet doen. En soms ontdek je dat een grens die je dacht te hebben helemaal geen grens hoefde te zijn.
Dat is hartstikke veel werk, kost ontzettend veel energie. Naast dat je overweldigd bent door wat er gebeurd is. Of naast dat je worstelt met wat er gebeurd is. Of beide. Naast al het herstel dat al nodig is. In een tijd waarin er verwacht wordt dat je je eigen regie behoudt is mijn ervaring dat dat nu juist zo lastig is: je bent al uitgeput.
Hoe kun je verder met je leven als er iets gebeurd is waardoor je dromen, je verlangens niet meer passen? Waarvan je weet: Dat kan nooit meer in de echte, eerlijke feitelijke constatering? Hoe ga je dan verder?
Nieuwe dromen, verlangens, doelen zijn niet zo snel gevonden. Zeker niet als er verlies en pijn bij die oude zit.
Herkennen van wat er voor jou werkelijk toe doet
Zien hoe jij omgaat met lastige situaties. Ontdekken wat je nodig hebt als je vastloopt, het even niet meer weet. Weten welke dingen echt de moeite waard zijn om je over op te winden. Weten of het inderdaad jouw verantwoordelijkheid is om iets op te lossen. Zo ja, ook nog eens of je dat wel wilt. Kunnen veranderen vanuit positieve motivatie in plaats van een kritische stem die je iedere keer verzet dat je niet goed genoeg bent, of harder moet werken.